Het ParaPony team en de Franklin Ballen

Door Miranda van Dongen, Franklin Method Equestrian Ball Certified bij Paard&Miep
16 mei 2021

Dat de Franklin ballen een ruiter beter laten bewegen in het zadel dat wist ik inmiddels wel. Tijdens een clinic die ik mocht geven aan de ruiters uit het Para Pony team  kreeg ik bevestigd dat de Franklin Method Equestrian ook uitermate geschikt is voor ruiters met een lichamelijke beperking.

Het Para Pony team

De dames van het Para Pony team zijn voor mij geen onbekende. Toen ze vroegen of ik het leuk zou vinden om hen kennis te laten maken met de Franklin Method Equestrian twijfelde ik dan ook geen moment. Het team bestaat uit 3 ponyruiters die zich door hun lichamelijke beperking niet uit het zadel laten slaan. Ondanks hun jonge leeftijd kijken deze ruiters naar wat ze wel kunnen. Zoals ze zelf op hun pagina zeggen, laat een lichamelijke beperking je nooit van je dromen weerhouden. En voor mij, sluit dat perfect aan bij de Franklin Method Equestrian. Want als Franklin Method Equestrian Balls instructor kijken we HOE kunnen we de ruiter beter in beweging brengen in het zadel.

Eindelijk was het zover

Nadat we het een aantal keren moesten uitstellen vanwege de coronamaatregelen was het zaterdag 18 april 2021 eindelijk zover. De ruiters kregen van mij eerst een stukje uitleg over hoe is de Franklin Method ontstaan, wat kunnen ze straks verwachten in het zadel. Ook kregen ze van mijn een goodie bag met wat hulpmiddelen erin zodat ze straks zonder mij ook met de franklin Method kunnen rijden.

Subtiel gaf ik een onderliggende waarschuwing, want ieder lichaam, ook een lichaam zonder beperking, reageert anders op de ballen. Uit het vele gegiechel werd wel duidelijk, de ruiters vonden het toch wel een beetje spannend. Ik legde hen uit dat het voor mij bijna net zo spannend is als dat het voor hen is. Want ik, ik heb hoge verwachtingen en lichte spanning over hoe hun lichamen gaan reageren op de ballen.

Met elkaar opwarmen

Met elkaar deden we de, wat ik noem, warming – up. Ons lichaam nagaan en zonder te oordelen constateren hoe is het nu in mijn lijf? Want ik legde ze uit, als je weet hoe het is kunnen we een plan maken hoe het beter kan gaan. Na de warming – up liet ik de dames kennismaken met de Franklin ballen. Zo konden ze de ballen voelen zonder dat ze al op hun pony zaten, want veiligheid staat bij mij echt voorop. Tot slot sprak ik met de ruiters af, dat zij, als een bal zeer doet, ze ergens pijn krijgen in het lichaam ze mij dit moeten laten weten. Want dan zoeken we een andere oplossing en gaan we ervaren of het zo beter voelt.

En toen was het moment daar

De eerste ponyruiter, Puck, ervaart door haar ziekte helaas regelmatig buikpijn tijdens het paardrijden, kwam in de baan. Tijdens mijn observatie zie ik dat ze lichtelijk wat scheef in het zadel zit, daarom plaats ik eerst de blauwe minirol die ik wat leeg heb laten lopen. Met ponyruiters gebruik je vaak toch een wat kleinere of minder gevulde ballen omdat je te maken hebt met een klein lichaam. Tijdens het stappen met de minirol geeft ze aan dat het heel goed voelt. Na het weghalen van de minirol lukt het haar vrij gemakkelijk om het spook van de bal te vinden. Daarna hebben we nog 2 maal een verschillende bal plaatsing gedaan met als doel een stevig en goed bewegend fundament te maken in het zadel. Puck heeft geen buikpijn klachten ervaren tijdens haar lesje.

Daarna was het de beurt aan Lotje. Lotje heeft een aandoening aan één arm vanuit haar nek. Tijdens mijn observatie zie ik dat ze ontzettend haar best doet om rechtop in het zadel te zitten en mooi mee te zijn met de beweging. Ik wil haar beter laten bewegen vanuit haar heupen en vervolgens ontspanning in het bovenlichaam brengen. Door de inwerking van de Franklin ballen zag ik een kleurverschil in haar gezicht ontstaan.

En toen ging ik volledig de fout in

Je kunt je nog zo goed voorbereiden op het coachen van ruiters met een lichamelijke beperking, maar soms voorkom je gewoon niet dat je een fout maakt. Ik plaatste bij Lotje een bal precies op de aan knop van haar giechelknop. Met als gevolg dat er een kleine slappe lach kwam die even niet meer kwijt geraakt kon worden. Dom van mij natuurlijk.

En toen kwam de laatste ponyruiter, Sofie de baan in. Sofie was voor mij de allergrootste uitdaging. Ondanks dat ik een redelijke basis gelegd heb tijdens de opleidingen van de Federatie Paardrijden Gehandicapten vond ik Sofie enorm spannend. Sofie is door haar spina bifida rolstoel gebonden. Door een speciale band worden haar benen op de plek gehouden in het zadel. Het was voor mij daarom enorm spannend gaan de Franklin ballen doen wat ik graag wil dat ze doen en lukt het allemaal wel door de aanpassingen aan het zadel.

En of dat het lukte

Wat was ik trots. Trots op mezelf, trots op Sofie want nou en of dat het lukte. Bij Sofie heb ik de blauwe minirol tegen haar onderrug geplaatst. Hierdoor kon ze meer beweging maken in haar lichaam en veranderde de beweging van haar pony ook in positieve zin. Bij Sofie zag ik tijdens de 2e plaatsing met de ballen duidelijk vermoeidheid ontstaan wat voor mij het teken was om te stoppen voor die dag. Het heeft geen zin om door te gaan als je waarneemt dat iemand vermoeid raakt.

Het is bewezen, de Franklin ballen laten elke ruiter beter bewegen in het zadel

Apetrots keerde ik huiswaarts. Het is bewezen, de Franklin ballen laten elke ruiter beter bewegen. Nu heb ik natuurlijk enige voorsprong op de doelgroep ruiters met een lichamelijke beperking. Dus wil je ook met deze doelgroep aan de slag adviseer ik je echt om wat voorkennis op te doen met de 3 daagse opleidingen die de Federatie Paardrijden Gehandicapten aanbiedt. Natuurlijk sta ik er ook voor open om je te adviseren, je kunt mij op deze manieren bereiken. Zorg dat je weet voor deze doelgroep hoe dat balletje rolt.

Ik heb me met deze ruiters beperkt tot het kennismaken met de ballen. Als je aan de slag gaat met stimulatie door het kloppen, wrijven, knijpen van bepaalde lichaamsdelen geloof je je ogen niet daar ben ik van overtuigd.